13-16 juni

Dinsdag 13 juni

Om 5 uur staan we paraat om te vertrekken. Wekrijgen een ‘ontbijtpakket’ en zijn er klaar voor. Eerst een klein half uur met de boot en daarna zo’n 2 uur wandelen over een erg modderig pad. Het was maar 5 km maar het liep niet zo gemakkelijk. Omdat het nog zo vroeg is, hoor je de dieren ontwaken. Op een gegeven moment hoorden we een gebrul en in gedachten zagen we King Kong op zijn troon zitten, wachtend op zijn offer. De eerste pauze was in een “kijkhutje” van waaruit we over het water konden kijken. We zagen al snel een kaaiman drijven. Hierna weer bootje varen en we zagen wat verschillende vogels. Eigenlijk zijn we op zoek naar de apen. Die zien we pas op het einde van de boottocht, weer een hoop gebrul: blijkt het een klein aapje te zijn. Weer wandelend, houden we de aapjes een tijdje in de gaten. Dat valt nog niet mee zo tussen de bladeren. Het lijkt er meer op dat de aapjes ons in de gaten houden…Om 12 uur zijn we terug en omdat we een uur de tijd hebben voor de lunch, gaan we even douchen. Er is alleen maar koud water, maar wat knap je ervan op! Het is hier warm en vochtig en na zo’n wandeling plakt alles aan je lijf. En het koude water voelt op een gegeven moment als aangenaam. Na een heerlijke lunch lekker een middagje relaxen. Om 18.15 gaan we kaaimannen spotten.En weer een avontuur rijker: in het donker op een bootje door het oerwoud. Met een zachtgele lamp wordt de oever gescand op reflecterende ogen van een kaaiman. We hebben er een paar gevonden, maar eigenlijk was degene die we ’s ochtends al hadden gezien, mooier. Na weer een heerlijke maaltijd vroeg naar bed ( onze aanstaande jetlag wordt hiermee wel verkleind hoor).

Woensdag 14 juni

Om half 6 vertrekken we om te gaan kijken naar de papagaai-achtigen. We komen uit bij een spothuisje waar de vogels van een kleiwand komen eten. Dit doen ze om een laagje te leggen voor alle insecten die ze de dag gaan eten, voor een goede spijsvertering. En dat zonder receptenboek…We hebben een goed zicht en het is prachtig om te zien dat ze verzamelen in de boomtoppen (echt veel vogels) om dan langzaam afdalend, speurend naar gevaar. Als een tak het niet kan houden en afbreekt, vliegen ze allemaal weg. Naar een volgende kleiwand waar we gelukkig ook goed zicht op hebben. Mooie foto’s kunnen nemen. Weer een bijzondere excursie. Als we om 7 uur terugkomen staat het ontbijt klaar, het zonnetje schijnt intussen dus het wordt een warme dag. Om 9 uur de volgende excursie (zo krijgen ze de dag wel gevuld hoor).We vertrekken weer met de boot voor een kleine wandeling naar een meer. Onderweg komen we het nederlandse stel tegen waarmee we de Inca Trail hebben gelopen, kleine wereld. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we op Piranha’s gaan vissen. Welja. Johan had er al vrij snel een aan de haak maar de Piranha viel eraf. Ik zag toen al wel door de beweging van de visser en van de vis is de kans reëel dat je zo’n beestje in je schoot geworpen krijgt. Oppassen dus. Ze bleken echter niet zo bijterig. Althans, wel aan het aas maar niet aan de haak. Gelukkig is er één gevangen en die konden we dan ook goed bekijken. Met name de tandjes. Om half 1 zijn we weer terug om te lunchen. Hierna krijgen we 2 uur relaxtijd voor de volgende excursie. Dus lekker even tijd voor een koude douche.Vanmiddag hebben we een plantage bezocht. Heel veel bananenbomen (deze geven trouwens maar 1x vruchten, daarna sterft de boom af) en een grote achterstand in onkruid wieden. Hier en daar nog wat andere vruchtenbomen. Het ziet er wederom allemaal erg rommelig en armoedig uit.Om 18 uur hebben we nog een wandeling in het donker. En het is hier dus echt donker. Knap wat zo’n gids onderweg allemaal ziet. Oa een heuse tarantula. Vanavond ben ik wel helemaal uitgeteld. Een druk dagprogramma en de warmte stuurt ons weer vroeg onder de wol (onder de klamboe wel te verstaan). Na even gelegen te hebben horen we wat geritsel, wel erg dichtbij. Toch maar even kijken. Zit er een grote muis, kleine rat-achtige lekker te knisperen aan een (gesloten) pakje crackers, en kijkt nog verontwaardigd ook. Het is ons niet gelukt om hem naar buiten te werken duss op een gegeven moment toch maar weer gaan liggen. Eng idee hoor maar als hij geen eten meer vindt, is tie ook weer zo weg.

Donderdag 15 juni

Het is nog woensdagavond als ik dit schrijf maar morgen heb ik geen internet meer. We beginnen om 13 uur aan onze terugreis en vrijdag om half 4 hopen we weer Nederlandse bodem te raken.Dank jullie hartelijk dat jullie weer met ons mee wilden reizen. De komende weken zullen alle ervaringen nog neer gaan dalen maar wij kijken alvast terug op een bijzondere reis in een bijzonder land. Tot gauw allemaal. Xx

11-12 juni

Zondag 11 juni

Heerlijk uitgeslapen (tot 7 uur dan) op het gemakje ontbeten: heerlijk. Alles op het gemakje. Reisverslag, foto’s . Als je dat een paar dagen niet bijwerkt, weet je gewoon niet meer in detail wat je allemaal hebt gedaan. We zijn dan ook rond een uur of 11 de stad in gegaan Een heerlijk zonnetje en er was een feest aan de gang. Heel veel folklore, optochten, muziek. Blijkbaar wordt de verjaardag van Cusco gevierd, en daar doen ze al een aantal dagen over. We hebben wat gewandeld, geshopt en om 3 uur lekker even terug naar het hotel. ’s Avonds weer lekker gegeten. We hebben zelf Pisco Sour gemaakt en kregen een Cavia gepresenteerd om te delen met de hele groep. Smaakt wel lekker, niet bijzonder, weinig vlees. Vanavond afscheid genomen van de hele groep en dan op weg naar de Amazone.

Maandag 12 juni

Vanmorgen om half 7 de wekker gezet en voor het eerst had ik het gevoel dat ik nog niet bijgeslapen was. En ik had toch nog maar 9 uur op bed gelegen. Het begint te wennen hier. Om 8 uur (iets later uiteindelijk) worden we opgehaald om naar de luchthaven van Cusco te gaan. De vlucht naar Puerto Maldonado is iets vertraagd maar om iets over 12 zijn we geland. Ik geloof dat dit het kleinste vliegveld is waar ik ooit ben geweest. We zitten meteen middenin het oerwoud: heel veel groen, grote bomen, grote bladeren, verroeste auto’s (constante vochtigheid). In een oud autootje worden we naar het kantoortje gebracht wat iets verderop is gelegen. Alleen het terrein van het vliegveld is geasfalteerd; verder zijn het allemaal off-road wegen. Maar deze worden gebruikt door alle soorten van vervoer hoor. Onze koffers laten we achter, een weekendtas is snel geladen en we gaan richting de “haven” voor de boottocht naar onze lodge. De autorit duurt een 45 minuten. Bij de “haven” staan 2 belgen te wachten op transport richting vliegveld dus een praatje is snel gemaakt. Zij waren niet erg enthousiast maar hadden dan ook 2 regendagen gehad. Hun autorit had 2,5 uur geduurd (!) en bleek erg spannend. Zij hadden ook niet heel veel dieren gezien, waarschijnlijk door het slechte weer. We wachten maar af… De boottocht is al een avontuur op zich. We waren met z’n tweeën op een lange smalle boot; tussen de groene begroeiing door: geweldig. We kregen een lunch aangeboden: in een bananenplant-blad gevouwen een lekker rijstprutje, ook weer heerlijk. Banaantje erbij, flesje water, koekje , wat wil je nog meer? Na een uur komen we aan bij de lodge, midden in de jungle lopen we naar het “centrum”. Daar krijgen we uitleg over de huisregels. Van 6 tot 10 ’s Avonds is er elektriciteit en ook wifi. Er staat elke dag een kannetje drinkwater klaar en we mogen een paar rubberen laarzen uitzoeken voor de wandelingen. Nu ik dit schrijf, hoor ik allerlei geluiden buiten, dat wordt nog wat vannacht. Om 16 uur is het verzamelen in de lobby en gaan we wandelen. Het is nu al fantastisch!Tijdens de wandeling hebben we niet echt veel dieren gezien, maar het idee al door de jungle te lopen, is al een hele ervaring. Wel een zeer grote boom gezien, deze zou 400 jaar oud zijn. Na de wandeling hebben we lekker een wijntje gedronken (bier was op) en om half 8 was het gezamenlijk eten, en nog eens lekker ook. Hierna weer vroeg naar bed want om 5 uur staat de ochtendwandeling op het programma.

Dinsdag 13 juni

Om 5 uur staan we paraat om te vertrekken. Wekrijgen een ‘ontbijtpakket’ en zijn er klaar voor. Eerst een klein half uur met de boot en daarna zo’n 2 uur wandelen over een erg modderig pad. Het was maar 5 km maar het liep niet zo gemakkelijk. Omdat het nog zo vroeg is, hoor je de dieren ontwaken. Op een gegeven moment hoorden we een gebrul en in gedachten zagen we King Kong op zijn troon zitten, wachtend op zijn offer. De eerste pauze was in een “kijkhutje” van waaruit we over het water konden kijken. We zagen al snel een kaaiman drijven. Hierna weer bootje varen en we zagen wat verschillende vogels. Eigenlijk zijn we op zoek naar de apen. Die zien we pas op het einde van de boottocht, weer een hoop gebrul: blijkt het een klein aapje te zijn. Weer wandelend, houden we de aapjes een tijdje in de gaten. Dat valt nog niet mee zo tussen de bladeren. Het lijkt er meer op dat de aapjes ons in de gaten houden…Om 12 uur zijn we terug en omdat we een uur de tijd hebben voor de lunch, gaan we even douchen. Er is alleen maar koud water, maar wat knap je ervan op! Het is hier warm en vochtig en na zo’n wandeling plakt alles aan je lijf. En het koude water voelt op een gegeven moment als aangenaam. Na een heerlijke lunch lekker een middagje relaxen. Om 18.15 gaan we kaaimannen spotten.

7 - 10 juni

Woensdag 7 juni

6 uur wekken 7 uur vetrekken; ook dat wordt een ritme. We hebben een lange reisdag voor de boeg. Van Puno naar Cusco. Maar wel met diverse stops. De eerste is bij een Inca opgraving op 4000 mtr hoogte. Archeologisch ongetwijfeld een zeer interessante plaats maar wát een uitzicht. Martina vraagt ons gewoon even op een steen te gaan zitten, camera’s uit; even een momentje van bezinning. Ze verteld dat het morgen 5 jaar geleden is dat haar broer is overleden en dat zij op deze plek altijd sterk zijn aanwezigheid voelt . Even een momentje denken aan al diegenen die nu in gedachten bij ons zijn, om welke reden dan ook. WAUW! Die komt binnen.

De volgende stop is bij een lokaal gezin. De vrouw is intussen een vriendin geworden van Martina. Ze heeft voor ons allemaal lekkere dingetjes gemaakt en toont ons haar huis waarin zij woont met haar zoon en schoondochter en kleinkind. Bijzonder om hierbij te mogen zijn want veel luxe is hier niet te vinden. Deze mensen verdienen hun kost met akkerbouw. Maken al hun eten zelf. Natuurlijk krijgen ze van Martina wat geld waarmee meteen een goed gebaar wordt gegeven.Na weer een bijzondere dag komen we aan in de stad Cusco. Hotel Siete Ventanas, midden in het historische centrum. Voor het avondeten lopen we naar ons restaurantje waar we weer heerlijk eten krijgen opgediend. Deze stad leeft wel helemaal voor het toerisme voor de Machu Picchu. Het is hier drukker, gehaaster en erg commercieel. Maar het leeft wel en ziet er gezellig uit. Zondag as kunnen we hier een hele dag doorbrengen

Donderdag 8 juni

6 uur wekken 7 uur vertrekken. Onze koffers blijven achter in Cusco en wij nemen het hoogst nodige voor de volgende 2 nachten mee in onze rugzak. Na een uurtje rijden komen we al bij een erg mooie archeologische opgraving bij Pisac. Deze Inca resten liggen tegen een berghelling aan en het wordt dan al een stevig klimmetje om boven te komen, maar wat geweldig mooi. Omdat we wat lager zitten (zo’n 2600 mtr) voelt het zonnetje als lente: heerlijk. Na dit bijzondere bezoek rijden we nog een klein stukje door naar het stadje Pisac. Hier is al van oudsher een grote markt gevestigd. Intussen zijn er al op veel meer plaatsen markten te vinden, maar hier was toch wel een van de eersten. Mooie spulletjes van tafelkleedjes, truien tot heel veel zilver. Heerlijk gegeten bij Ulrike, een duitse vriendin van Martina. Een uitgebreide 3-gangen lunch, en voor mij was het weer de eerste keer dat mijn lunch smaakte. Vanmiddag komen we al om half 3 aan in onze overnachtingsplaats Urumbamba. Hotel La Casona de Yucai. Een prachtige binnentuin biedt ons meteen weer een relaxmiddag, m?t Wifi?. ’s Avonds afscheid genomen van Piet en Conny, zij gaan de 4-daagse Inca Trail lopen en komen terug als wij al naar de Amazone zijn vertrokken. Het was wel gezellig met hun.

Vrijdag 9 en zaterdag 10 juni

Het spannende avontuur gaat beginnen: we gaan het laatste stuk van de Inca Trail lopen tot aan de Machu Picchu. We worden om 6 uur met een taxi opgehaald en gebracht naar het treinstation van Ollantaytambo. Vanuit hier zitten we 5 kwartier in de trein (zeer goed geregeld) en stappen uit bij km 104 vanf waar we gaan wandelen. Van onze eigen groep zijn Greet en Andr? erbij, maar we komen in een nieuwe groep van 10 wandelaars . De rugzak is loeizwaar: we hebben zelf al 3 flesjes water van 600 ml bij en krijgen nog een lunchpakket met 1 ltr water erbij; we voelen ons net een pakezel. Maar om 9 uur gaan we beginnen,: de eerste 3 uur alleen maar steigen en we lopen in de volle zon. Dit is al pittig. Maar de uitzichten zijn fantastisch en we rusten regelmatig even in de schaduw. We komen dan bij de eerste Inca overblijfselen aan wat er al zeer goed uitziet. Hierna lopen we een heel stuk redelijk vlak onder de boomtakken. Dit is nog steeds goed te doen. Wat een indrukwekkende omgeving. De laatste paar uur gaan weer redelijk omhoog, vaak met trappen. Rond een uur of 4 komen we aan bij de zonnepoort. Hier krijgen we een eerste uitzicht op de Machu Picchu; we vallen even stil. Welke woorden gebruik je nou om dit te omschrijven? De Machu Picchu ligt inderdaad helemaal tussen de hoge bergen en is hierdoor voor de Spanjaarden verborgen gebleven. Het is een grote stad en met name het zicht vanuit de zonnepoort geeft een fantastisch beeld. Maar we moeten toch nog verder. Er volgt nog een lastig stukje dalen van ruim een uur waarna we in de Machu Picchu aan komem. Missie volbracht. Hier stappen we om half 6 in de pendelbus die op en neer rijdt tussen de Machu Picchu en het plaatsje Aguascalientes. Zeer, zeer toeristisch , llawaaierig plaatsje wat echt alleen maar bestaat van de wandelaars van de Trail. Het doet ons denken aan een wintersportplaatsje in hoogseizoen. Beetje een anticlimax als je de hele dag in de overweldigende natuur hebt gelopen. We liggen vroeg op bed want om 4 uur (!) moeten we ons weer melden op het busstation. En als je dan denkt dat we daar alleen staan: om half 6 gaan de eerste 30 bussen rijden naar Machu Picchu en het lijkt wel dat iedereen in die eerste bussen wil zitten. Gekkenwerk. Maar later zal blijken dat het er zo druk kan zijn, dat je nu wel snapt waarom men zo vroeg wil zijn. We krijgen een rondleiding van 2 uur van onze gids die met ons de Trail heeft gelopen. Die is om 8 uur afgelopen en dan is het officiele programma klaar. Je hebt er al een halve dag opzitten maar ook nog een hele dag voor de boeg. En het wordt steeds drukker. Na een pauze wandelen we nog maar eens naar boven. Even uit de drukte weg. Een smal pad brengt ons naar een Inca brug met weer een magnifiek uitzicht. Weer beneden gaan we de bus opzoeken en zijn dan ook tegen 12 uur in Aguascalientes . De trein vertrekt pas om 16.10 dus we hebben nog even. Lekker en bankje aan een plein opgezocht en gelukkig onder een brede dakgoot want het gaat wat miezeren. Na een treinreis van 1,5 uur en daarna nog een taxirit van ruim 2 uur komen we weer aan in Cusco. Onze koffers staan al op onze kamer en om 9 uur gaat het lichtje volledig uit.

4 - 6 juni

Zondag 4 juni

Na wederom een heerlijk ontbijt bij het zwembad (het is nog maar 9 gr maar de zon schijnt al fel) vertrekken we om 8 uur richting de Colca Canyon. Bij het verlaten van Arequipa wordt je geconfronteerd met de armoede van het grootste deel van de Peruaanse bevolking. De huizen die veelal in blokken worden gebouwd, zijn bewoonbaar op de begane grond. Er is al rekening gehouden met een volgende verdieping maar die is nog niet gebouwd. Je kunt dat zien aan de stalen pinnen die verticaal omhoog steken. Men wacht met afbouwen tot er voldoende geld is of totdat een van de kinderen zelfstandig wil gaan wonen. Vandaag is het zondag en je ziet dan ook veel marktjes langs de kant van de weg. Omdat iedereen vrij is, is dit de beste dag om te handelen. Ook staan er groepen mensen zichzelf aan te bieden als dagloners. Als je een klus hebt van een dag of een week kun je hier personeel contracteren. Het is een soort handeltje in werk. Het loon van de dag wordt aan het einde van de werkdag besteed op de markt om eten te kopen voor de volgende dag. Zo leeft het grootste deel van de plaatselijke bevolking.De stad verlatend, gaan we al snel de hoogte in. We zien Lama’s en Alpaca’s in het wild (Nationaal Park) en drinken kruidenthee op een hoogte van 4000 mtr. Weer terug in de bus krijgen we coca-bladeren om te proberen. Het is belangrijk om niet de pure bladeren te gebruiken maar een katalysator erbij te gebruiken. Ik weet niet of de plaatselijke bevolking dit ook doet maar voor ons als leken was dat wel nodig. Je voelt je lippen en tong een beetje tintelen alsof je nog een laatste restje verdoving van de tandarts hebt maar of het nu veel doet weet ik niet. Wij hebben geen vergelijking natuurlijk. Feit is wel dat alle lokale bewoners Coca-bladeren kauwen. Dat zal niet voor niets zijn.Het hoogste punt wat we bereiken is 4980 mtr. Dat is best hoog. Enkele medereizigers krijgen dan ook problemen met de fysieke gesteldheid. We hebben wat foto’s genomen en zijn weer snel afgedaald. Een imposante omgeving met bijna continue een blik op de vulkanen Misti, Quehuisha en Sepregrina. Een van de vulkanen ‘tuft’ elke 10 minuten een rookpluim uit. Wit of zwart. En is dus best wel actief. De lunch was weer in een buffetrestaurant in Chivay, de hoofdstad van deze provincie, en is weer erg lekker. Na het eten lopen we even door het stadje. Het is markt en de plaatselijke bevolking loopt uit. Hier zien we al aardig wat Peruanen in traditionele kleding. We overnachten in Coporaque in La Casa de Mama Yacchi. Elke avond om 18.00 uur worden de kachels aangestoken. Dat schijnt nodig te zijn. Brrrr.

Maandag 5 juni

5 uur wekken, 6 uur vertrekken. Tjongejonge het is vakantie hoor?. Er zijn vanmorgen al een paar mensen aan het zuurstof, dat ziet er best heftig uit. Vooral in combinatie met vakantiegevoel. Hopelijk hebben ze er baat bij. Wij zijn vandaag met bietensap begonnen en we zijn benieuwd. Om 6 uur vertrekken we richting de Condors. Zo vroeg omdat ze niet heel de dag zichtbaar zijn. ’s Morgens maken ze gebruik van de thermiek om steeds hoger te komen in de canyon. Als ze dan hoog genoeg zijn dan vliegen ze weg op zoek naar voedsel (dode dieren, jammie). De route er naartoe is al prachtig: door de Colca Canyon. Iets voor achten staan we op het uitkijkpunt en de volgende 3 kwartier is het genieten. We hebben een goed zicht op de condors en het is echt geweldig om dat te zien. De grootte kun je iet echt goed inschatten maar de spanwijdte kan 3 mtr zijn bij de volwassen dieren. Je ziet ze inderdaad steeds hoger komen totdat ze echt boven je vliegen. Als wij wegrijden zien we nog bussen aankomen met toeristen maar die hebben toch echt pech. Dan vinden we het niet erg om zo vroeg op te staan. De Colca Canyon is erg imposant om te zien. We hebben diverse stops onderweg waaronder en heuse picknick. Maar hier voel ik me al niet zo best en dat wordt smiddags alleen maar erger. Het gekke is dat tegen de tijd dat we in het hotel (Casa Andina) aankomen, is de misselijkheid ver over. ’s Avonds weer heerlijk gegeten terwijl we naar een dansvoorstelling keken. En wederom vroeg onder de wol

Dinsdag 6 juni

6 uur wekken 7 uur vertrekken. Op weg naar het Titikaka meer. Met zijn 3800 mtr het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Als verrassing werden we opgehaald met fiets-taxi’s. Weer een belevenis op zich. Om kwart voor 8 vertrok de boot. Een dichte boot met luxe busstoelen, dus het eerstvolgende uur zaten we heerlijk. De landsgrens met Bolivia loopt dwars door het meer, maar die zijn we net niet gepasseerd. Met een lokale gids gaan we aan wal op een eiland waar 2000 mensen wonen. Als we van de boot afstappen, zitten aan wal wat mensen spulletjes te verkopen. Het is voor de bewoners een markt waar ze de dagelijkse spulletjes kunnen kopen. Je ziet die mensen dan ook met een grote zak op de rug sjouwen. Warm aangekleed maar met blote voeten in sandalen. Aan de kleding kun je al zien of iemand al dan niet getrouwd is. Een getrouwd man draagt een tasje met cocabladeren; heeft een brede riem aan die door zijn vrouw is gemaakt (soms wel enkele maanden handwerk). Als een vrouw trouwt, wordt op dat moment haar haar geknipt en dit haar wordt ook weer verwerkt in de riem die zij voor haar man maakt. Op het eiland maken we een mooie wandeling. We bezoeken een familie waarvan de mannen aan het breien en de vrouwen aan het weven zijn. Natuurlijk wordt er ook nog geprobeerd wat te verkopen. Het zijn allemaal echt wel mooie spulletjes maar als we daaraan zouden toegeven hebben we echt niet genoeg ruimte in onze koffer. Na een stukje varen gaan we weer op een ander eilandje aan wal waar we een lunch geserveerd krijgen. Vanmiddag zijn Johan en ik allebei wat misselijk. De hoogte hakt er stevig in hoor. Hierna bezoeken we een van de drijvende eilanden. Helemaal van riet gemaakt, zowel de “vloer” als de hutjes. Niet voor te stellen dat mensen hier echt wonen. Het kan hier behoorlijk koud zijn en de dames liepen gewoon op blote voeten. Dat is natuurlijk makkelijk op dat riet. Terug in het hotel hebben we alvast een briefing gekregen voor de Inca Trail en de Amazone. Hierin wijken we af van het normale programma. We krijgen er wel zin in hoor.

1 - 3 juni

Donderdag 1 juni

Vandaag gaan we richting Nazca waar de bekende Nazca lijnen te zien zijn. Tot op de dag van vandaag weet men nog steeds niet wat de betekenis is van de 2000 jaar oude lijnen. Vanuit een uitkijktoren zijn enkele figuren goed te zien. Aangezien men in die tijd nog niet vanuit de lucht even kon controleren of de tekening goed was, is het erg fascinerend om te zien dat er wel degelijk een figuur is gemaakt. En zolang bewaard gebleven! Ze liggen gewoon in de woestijn direct aan een doorgaande weg.. Blijkbaar is er onlangs iemand van Greenpeace geweest die er een spandoek over heeft gelegd. De Peruaanse regering zit hier strak in en deze persoon wordt zwaar gestraft hiervoor.Rond een uur of 2 zijn we in het Majoro hotel en houden ons gemak.

Vrijdag 2 juni

5 uur wekken, 6 uur vertrekken (auw), en gewoon om 5.15 aan het ontbijt zitten! Vandaag gaan we naar Arequipa. Een zware reisdag, in die zin dat we zo’n 12 uur onderweg zullen zijn. Gelukkig hoeven we niet zelf te rijden. We rijden door de woestijn van Peru die van noord naar zuid langs de kust loopt. Het regent hier nooit omdat de regenwolken de Andes (die ook van noord naar zuid lopen) niet over kunnen. Enkele oases bevinden zich op de plaatsen waar een riviertje (wat nu vrijwel droog staat) richting de oceaan stroomt.Wat hier ook opvallend is, dat er midden in de woestijn soms percelen grond zijn uitgezet van zo’n 150 m2. Dit zijn Peruanen die vanuit de Andes naar de kust komen om een nieuw bestaan op te zetten. Zij mogen dan een perceel uitzetten in woestijngebied, dit is niemandsland en zij hoeven daarvoor ook aan niemand te betalen. Ze bouwen een hutje en planten wat groen en dat is dan hun eigendom. Richting Arequipa zien we percelen die al wat langer geleden zijn begonnen. Hierop is al een huisje van steen gebouwd en is het groen al goed aangeslagen. De overheid ziet hier ook wel toekomst in en heeft hier intussen al nuts voorzieningen aangelegd (waar men dan weer wel voor moet betalen). Dit gedeelte van Peru is ook gevoelig voor aardbevingen (er vinden er enkele per dag plaats die wij zo niet kunnen voelen) en we zijn dan ook langs een breuk van wel 30 km lang gereden. De grond is hier gewoon tientallen meters van elkaar geschoven. Indrukwekkend om te zien. Men verwacht nog een grote aardbeving in de nabije toekomst en hiervoor worden al oefeningen gedaan. Misschien maken wij die nog een keer mee (de oefening). Na een vermoeiende dag komen we in Queen’s Villa in Arequipa, weer een schitterende plek. Zo op het eerste gezicht is dit een gemoedelijke stad, met ruim 1,2 milj inwoners. Morgen gaan we hier meer van zien. En vanavond voor het eerst wat langer wakker gebleven, yeahhh.

Zaterdag 3 juni

Vanmorgen weer vroeg wakker maar we konden rustig aan doen. Lekker buiten bij het zwembad (jaja) ontbeten en om half 9 weer vertrokken richting het Santa Catalinaklooster. Te voet dit keer, heerlijk. Een prachtig klooster, stammend uit 1579 met mooie patio’s in bijzondere kleuren, nog steeds in gebruik door nonnen. Hierna ‘kregen’ we de rest van de dag vrijaf. Arequipa is een zeer relaxte stad met een mooi plein: het Plaza de Armas. Een erg gemoedelijke sfeer, waarschijnlijk ook door het altijd aanwezige zonnetje. Hoewel de temperatuur niet erg hoog is, brandt de zon behoorlijk op je huid. Doet me wel denken aan hoog op de skipiste. De Peruanen bedekken hun huid voor een groot deel tegen het nog donkerder worden van hun huidskleur. Vanmiddag dus lekker wat rond geslenterd, wat aankopen gedaan en vanavond afgesloten met wederom een heerlijke maaltijd. We hebben alpaca gegeten en waren positief verrast.

31 mei

Maandag 29 mei

Vandaag was een lange reisdag. Maar dan kom je ook ergens: zo’n 10.000 km verderop!Om 9.13 de trein vanaf Roosendaal; en om 13.00 uur het vliegtuig vanaf Schiphol non-stop naar Lima, de hoofdstad van Peru.Plaatselijke tijd 18.30 (7 uur vroeger dan thuis) lopen wij met onze koffers door de schuifdeuren naar onze Fox contactpersoon. Het is een vrouw en we mogen haar Martina noemen???? Uiteindelijk zijn we om 20.30 uur in ons (stads-)hotel en ondanks het onwennige tijdstip besluiten we nog een cerveza te nemen. En we blijken niet de enigen te zijn van onze groep. Het lijkt een gezellige club te zijn met reislustige vakantievierders. Maar na 1 glas vinden we het goed geweest en gaan we lekker ons bed opzoeken.

Dinsdag 30 mei

Om 3.00 uur zijn we voor het eerst wakker. Dit was te verwachten natuurlijk. Nou we mogen nu uitslapen dus verplicht blijven liggen. We hebben het kunnen rekken en zitten om 6.30 (!) aan het ontbijt.

Om 9.00 uur worden we opgehaald voor een city-tour door Lima ; busje in en busje uit: het is even wennen maar ook wel errug makkelijk. Lima is een drukke stad (11 miljoen inwoners) en met name het oude centrum is de moeite waard. We bezoeken het Plaza San Martin en het Plaza Mayor en zien de wisseling van de wacht bij het presidentiële paleis. Op weg naar onze heerlijke lunchlocatie, lopen we nog door het park van de liefde wat opgebouwd is in de stijl van Gaudi. Gelegen tegen de helling van de stad met uitzicht op de oceaan is dit een heerlijk plekje. Martina heeft voor ons een bijzonder plekje om te lunchen waar we al meteen kennis maken met de specialiteit ceviche (rauwe witte vis in een marinade van citroen of limoen). ’s Avonds gaat het lichtje weer vroeg uit want we worden om 2.45 (!) uur gewekt.

Woensdag 31 mei

(Vreselijk) vroeg uit bed om om 8.00 uur de boot te halen naar de Islas de Ballestas. Vele vogels, pinguïns, zeehonden leven hier. Een mooie tocht. Onderweg zien we voor het eerst een ‘zandtekening’: De Candelabro. Eeuwenoud en nog steeds duidelijk zichtbaar. De reden dat deze (en andere) tekeningen nog steeds zichtbaar zijn is gelegen in het feit dat het gewoon nooit regent en dus het zand niet wegspoelt. De bovenlaag van de zandduinen is wat zwaarder waardoor de wind er ook geen grip op heeft. Vanmiddag geluncht in een heuse oase in het woestijngebied: Laguna de Huacachina. Een idyllisch plekje waar de zon zich voor het eerst laat zien.

Aangekomen in Hotel Jazmin in Ica, nemen we dan ook de tijd voor een relaxmiddag.