Maandag 29 mei

Vandaag was een lange reisdag. Maar dan kom je ook ergens: zo’n 10.000 km verderop!Om 9.13 de trein vanaf Roosendaal; en om 13.00 uur het vliegtuig vanaf Schiphol non-stop naar Lima, de hoofdstad van Peru.Plaatselijke tijd 18.30 (7 uur vroeger dan thuis) lopen wij met onze koffers door de schuifdeuren naar onze Fox contactpersoon. Het is een vrouw en we mogen haar Martina noemen???? Uiteindelijk zijn we om 20.30 uur in ons (stads-)hotel en ondanks het onwennige tijdstip besluiten we nog een cerveza te nemen. En we blijken niet de enigen te zijn van onze groep. Het lijkt een gezellige club te zijn met reislustige vakantievierders. Maar na 1 glas vinden we het goed geweest en gaan we lekker ons bed opzoeken.

Dinsdag 30 mei

Om 3.00 uur zijn we voor het eerst wakker. Dit was te verwachten natuurlijk. Nou we mogen nu uitslapen dus verplicht blijven liggen. We hebben het kunnen rekken en zitten om 6.30 (!) aan het ontbijt.

Om 9.00 uur worden we opgehaald voor een city-tour door Lima ; busje in en busje uit: het is even wennen maar ook wel errug makkelijk. Lima is een drukke stad (11 miljoen inwoners) en met name het oude centrum is de moeite waard. We bezoeken het Plaza San Martin en het Plaza Mayor en zien de wisseling van de wacht bij het presidentiële paleis. Op weg naar onze heerlijke lunchlocatie, lopen we nog door het park van de liefde wat opgebouwd is in de stijl van Gaudi. Gelegen tegen de helling van de stad met uitzicht op de oceaan is dit een heerlijk plekje. Martina heeft voor ons een bijzonder plekje om te lunchen waar we al meteen kennis maken met de specialiteit ceviche (rauwe witte vis in een marinade van citroen of limoen). ’s Avonds gaat het lichtje weer vroeg uit want we worden om 2.45 (!) uur gewekt.

Woensdag 31 mei

(Vreselijk) vroeg uit bed om om 8.00 uur de boot te halen naar de Islas de Ballestas. Vele vogels, pinguïns, zeehonden leven hier. Een mooie tocht. Onderweg zien we voor het eerst een ‘zandtekening’: De Candelabro. Eeuwenoud en nog steeds duidelijk zichtbaar. De reden dat deze (en andere) tekeningen nog steeds zichtbaar zijn is gelegen in het feit dat het gewoon nooit regent en dus het zand niet wegspoelt. De bovenlaag van de zandduinen is wat zwaarder waardoor de wind er ook geen grip op heeft. Vanmiddag geluncht in een heuse oase in het woestijngebied: Laguna de Huacachina. Een idyllisch plekje waar de zon zich voor het eerst laat zien.

Aangekomen in Hotel Jazmin in Ica, nemen we dan ook de tijd voor een relaxmiddag.