Woensdag 7 juni

6 uur wekken 7 uur vetrekken; ook dat wordt een ritme. We hebben een lange reisdag voor de boeg. Van Puno naar Cusco. Maar wel met diverse stops. De eerste is bij een Inca opgraving op 4000 mtr hoogte. Archeologisch ongetwijfeld een zeer interessante plaats maar wát een uitzicht. Martina vraagt ons gewoon even op een steen te gaan zitten, camera’s uit; even een momentje van bezinning. Ze verteld dat het morgen 5 jaar geleden is dat haar broer is overleden en dat zij op deze plek altijd sterk zijn aanwezigheid voelt . Even een momentje denken aan al diegenen die nu in gedachten bij ons zijn, om welke reden dan ook. WAUW! Die komt binnen.

De volgende stop is bij een lokaal gezin. De vrouw is intussen een vriendin geworden van Martina. Ze heeft voor ons allemaal lekkere dingetjes gemaakt en toont ons haar huis waarin zij woont met haar zoon en schoondochter en kleinkind. Bijzonder om hierbij te mogen zijn want veel luxe is hier niet te vinden. Deze mensen verdienen hun kost met akkerbouw. Maken al hun eten zelf. Natuurlijk krijgen ze van Martina wat geld waarmee meteen een goed gebaar wordt gegeven.Na weer een bijzondere dag komen we aan in de stad Cusco. Hotel Siete Ventanas, midden in het historische centrum. Voor het avondeten lopen we naar ons restaurantje waar we weer heerlijk eten krijgen opgediend. Deze stad leeft wel helemaal voor het toerisme voor de Machu Picchu. Het is hier drukker, gehaaster en erg commercieel. Maar het leeft wel en ziet er gezellig uit. Zondag as kunnen we hier een hele dag doorbrengen

Donderdag 8 juni

6 uur wekken 7 uur vertrekken. Onze koffers blijven achter in Cusco en wij nemen het hoogst nodige voor de volgende 2 nachten mee in onze rugzak. Na een uurtje rijden komen we al bij een erg mooie archeologische opgraving bij Pisac. Deze Inca resten liggen tegen een berghelling aan en het wordt dan al een stevig klimmetje om boven te komen, maar wat geweldig mooi. Omdat we wat lager zitten (zo’n 2600 mtr) voelt het zonnetje als lente: heerlijk. Na dit bijzondere bezoek rijden we nog een klein stukje door naar het stadje Pisac. Hier is al van oudsher een grote markt gevestigd. Intussen zijn er al op veel meer plaatsen markten te vinden, maar hier was toch wel een van de eersten. Mooie spulletjes van tafelkleedjes, truien tot heel veel zilver. Heerlijk gegeten bij Ulrike, een duitse vriendin van Martina. Een uitgebreide 3-gangen lunch, en voor mij was het weer de eerste keer dat mijn lunch smaakte. Vanmiddag komen we al om half 3 aan in onze overnachtingsplaats Urumbamba. Hotel La Casona de Yucai. Een prachtige binnentuin biedt ons meteen weer een relaxmiddag, m?t Wifi?. ’s Avonds afscheid genomen van Piet en Conny, zij gaan de 4-daagse Inca Trail lopen en komen terug als wij al naar de Amazone zijn vertrokken. Het was wel gezellig met hun.

Vrijdag 9 en zaterdag 10 juni

Het spannende avontuur gaat beginnen: we gaan het laatste stuk van de Inca Trail lopen tot aan de Machu Picchu. We worden om 6 uur met een taxi opgehaald en gebracht naar het treinstation van Ollantaytambo. Vanuit hier zitten we 5 kwartier in de trein (zeer goed geregeld) en stappen uit bij km 104 vanf waar we gaan wandelen. Van onze eigen groep zijn Greet en Andr? erbij, maar we komen in een nieuwe groep van 10 wandelaars . De rugzak is loeizwaar: we hebben zelf al 3 flesjes water van 600 ml bij en krijgen nog een lunchpakket met 1 ltr water erbij; we voelen ons net een pakezel. Maar om 9 uur gaan we beginnen,: de eerste 3 uur alleen maar steigen en we lopen in de volle zon. Dit is al pittig. Maar de uitzichten zijn fantastisch en we rusten regelmatig even in de schaduw. We komen dan bij de eerste Inca overblijfselen aan wat er al zeer goed uitziet. Hierna lopen we een heel stuk redelijk vlak onder de boomtakken. Dit is nog steeds goed te doen. Wat een indrukwekkende omgeving. De laatste paar uur gaan weer redelijk omhoog, vaak met trappen. Rond een uur of 4 komen we aan bij de zonnepoort. Hier krijgen we een eerste uitzicht op de Machu Picchu; we vallen even stil. Welke woorden gebruik je nou om dit te omschrijven? De Machu Picchu ligt inderdaad helemaal tussen de hoge bergen en is hierdoor voor de Spanjaarden verborgen gebleven. Het is een grote stad en met name het zicht vanuit de zonnepoort geeft een fantastisch beeld. Maar we moeten toch nog verder. Er volgt nog een lastig stukje dalen van ruim een uur waarna we in de Machu Picchu aan komem. Missie volbracht. Hier stappen we om half 6 in de pendelbus die op en neer rijdt tussen de Machu Picchu en het plaatsje Aguascalientes. Zeer, zeer toeristisch , llawaaierig plaatsje wat echt alleen maar bestaat van de wandelaars van de Trail. Het doet ons denken aan een wintersportplaatsje in hoogseizoen. Beetje een anticlimax als je de hele dag in de overweldigende natuur hebt gelopen. We liggen vroeg op bed want om 4 uur (!) moeten we ons weer melden op het busstation. En als je dan denkt dat we daar alleen staan: om half 6 gaan de eerste 30 bussen rijden naar Machu Picchu en het lijkt wel dat iedereen in die eerste bussen wil zitten. Gekkenwerk. Maar later zal blijken dat het er zo druk kan zijn, dat je nu wel snapt waarom men zo vroeg wil zijn. We krijgen een rondleiding van 2 uur van onze gids die met ons de Trail heeft gelopen. Die is om 8 uur afgelopen en dan is het officiele programma klaar. Je hebt er al een halve dag opzitten maar ook nog een hele dag voor de boeg. En het wordt steeds drukker. Na een pauze wandelen we nog maar eens naar boven. Even uit de drukte weg. Een smal pad brengt ons naar een Inca brug met weer een magnifiek uitzicht. Weer beneden gaan we de bus opzoeken en zijn dan ook tegen 12 uur in Aguascalientes . De trein vertrekt pas om 16.10 dus we hebben nog even. Lekker en bankje aan een plein opgezocht en gelukkig onder een brede dakgoot want het gaat wat miezeren. Na een treinreis van 1,5 uur en daarna nog een taxirit van ruim 2 uur komen we weer aan in Cusco. Onze koffers staan al op onze kamer en om 9 uur gaat het lichtje volledig uit.